Hans benaderde ons met zijn verhaal over Bruinewoud, een fietsmerk dat nog ontbrak in onze lijst.

“Eind jaren ’70 begon ik met wielrennen. Bij “Licht Verzet”, een studentenwielervereniging uit Nijmegen. Ik herinner me dat wij in Nijmegen een fietsenzaak hadden (nu in handen van zijn zoon) van ene “Bruinewoud”. Deze man maakte/laste stalen racefietsen (de frames uiteraard) in elkaar van hoogwaardig Reynolds 531 staal. Er was maar één kleur mogelijk: donkerbruin. Ik herinner me Licht Verzetters die zo’n racefiets bereden. Of die ene kleur er de oorzaak van was dat er weinig handel in deze fietsen zat weet ik niet. Feit is dat ik in de jaren ’90 rond Nijmegen geen Bruinewoud fietsen meer tegenkwam.”

Wat onderzoek op het web leert Bart en Thomas dat Piet Bruinewoud in 1971 begint met de rijwielzaak. Hij is gespecialiseerd in het maken van racefietsen op maat en hij bouwt deze zelf. De fietsen zijn van het merk A.B.N. (Alex Bruinewoud Nijmegen). Alexander Bruinewoud (geboren in 1902) was Piet zijn vader. Alexander Bruinewoud kwam in 1920 naar Nijmegen en ging werken als draaier in een stijfselfabriek. In zijn vrije tijd construeerde hij van losse onderdelen fietsen en verkocht ze door middel van een loterij aan zijn collega´s in de fabriek. In 1927 begon hij met het verkopen van fietsen onder de merknaam A.B.N. Na de Tweede Wereldoorlog ging hij ook huishoudelijke artikelen en fietsen met hulpmotoren verkopen.

Met dank aan een artikel op De wijkwebsite voor Nijmegen Oost uit 2006 leren we nog wat meer over Piet Bruinewoud en de fietsen van zijn hand. Een passage uit dat artikel hieronder.

“Piet Bruinewoud leerde het vak bij zijn vader in de zaak. Dat was nog zo’n winkel waar van alles en nog wat verkocht werd: radio’s, koffiezetapparaten, stof-zuigers, platenspelers, koelkasten maar ook brommers en fietsen.

Zo’n kleine tien jaar daarna kon Piet de winkel van slager Friedrichs overnemen en stonden hij en zijn vrouw in hun nieuwe zaak te proberen om de schappen vol te krijgen. Dat lukte gedeeltelijk door het artikel in het ene schap en de lege verpakking in het andere te plaatsen. Maar dat veranderde snel.
Vooral toen Piet besloot zelf racefietsen te gaan bouwen omdat Gazelle hem het dealerschap weigerde. Die Bruinewoudfiets werd zo succesvol, dat daar ook de wielerrondes in Oost uit voortvloeiden. De organisatie daarvan was in handen van de wielervereniging Groenewoud en Piet en Jos (van het gelijknamige café) traden op als sponsor. Bruinewoud had tenslotte zijn eigen team, dat in het hele land meetelde. Totdat zijn renners op een gegeven moment profkuren gingen vertonen en overal geld uit wilden slaan. Die mentaliteit ergerde Piet nogal; voor hem was de lol eraf.

Maar niet van de fiets: hij bouwde in de loop van de jaren de meest ongelofelijke modellen circus- en kunstfietsen, bouwde driewielers om voor Maria Roepaan en maakte furore met een sortering skelters precies op het moment, dat die een rage gingen worden.”

In het artikel van de hand van Seph Schreurs lezen we ook dat Piet Bruinewoud de fakkel heeft overgedragen aan zijn zoon Bas, die zorgt voor de voortzetting van dit stukje wielergeschiedenis op de Tooropstraat 3 in Nijmegen.