Doesbrand stuurde ons een mail met foto’s van zijn Brands en het verhaal achter deze fiets.

Toen ik in 2001 afscheid nam op de school waar ik 12 jaar lang hard en veel had gewerkt, bleek een collega ervoor gezorgd te hebben dat ik een flink bedrag mocht gaan besteden aan een nieuwe racefiets. Tot dan toe had ik nog altijd niet de fiets onder m’n kont die echt bij mij paste. Er waren een Gazelle Tour d’Italia, een Benotto van twijfelachtige herkomst en een goudkleurige Gazelle Tour de l’Avenir (een race/tour model met Reynolds 531 buizen, wat langere bouw en aangelaste oogjes voor spatborden en bagagedrager) geweest, geen van allen fietsen met wie ik wat had. Terwijl ik toch wel wat met fietsen had.
Ik wist een ding zeker: ik zou een stalen frame nemen. Ik vond de oversized mode maar lelijk en ik ging voor bewezen techniek. Bovendien vermoedde ik dat er bij vele fietsenwinkels stalen frames aan het verwinkeldochteren waren en dat zou in mijn voordeel zijn, want zo ruim was het budget nou ook weer niet.

Bij Brands, in de Amsterdamse Javastraat, hing een fiets met een stalen Columbus Max frame. Een fiets in een onmogelijke kleur (violet/roze), afgemonteerd met Dura Ace en precies mijn maat. Columbus Max staal, dat zei me niks, maar ik leerde van mijnheer Brands dat het de ultieme buis was als je ging voor stabiliteit, stijfheid en toch comfort, en dat bij een relatief gering gewicht. Het was een van zijn topmodellen maar niemand kwam er meer om, want staal, en tsja, die kleur…Wat een typisch ding, deze Brands. Hij hing duidelijk al lange tijd daar aan het plafond in die knusse zaak. De prijs was ver boven m’n budget, maar daar bleek makkelijk over te praten. Voor de helft van de vraagprijs zou deze fiets kunnen worden geleverd, afgewaardeerd naar een 105-groep en Mavic Cosmos wielen. En ja hoor, dan zette hij er ook nog wel een Brooks racezadel op. Al met al toch nog veel meer geld dan ik te besteden had, tenzij ik m’n spaarrekening plunderde. En tsja, waar spaar je anders voor? Dus.

De eerste gedachte was: ik ga ‘m laten overspuiten, diepblauw of zo. Maar toen ik er mijn eerste rit op had gereden en deze Brands in mijn achtertuin zag staan begreep ik dat dit zeldzame frame een zeldzame kleur verdiende. En zo is het dus gebleven. De Brands Max heeft me behalve over roemloze Nederlandse polderwegen en Limburgse of Belgische heuvels ook over de Alpen- en Pyreneeën cols gebracht en de Ventoux reed ik er een paar keer mee op. Soms kom je een kenner tegen die met belangstelling kijkt naar de getordeerde, elliptisch gevormde NivaCrom buizen, met hun speciale lugs. Naar die sierlijke voorvork, waar – net als op het bracket – de merknaam BRANDS in staat gestanst, naar de klassiek-verchroomde achtervork, de Campagnolo achterpadden. Die de fiets even optillen en dan vriendelijk beweren dat het gewicht wel meevalt (wat misschien ook best zo is, maar een carbon frame is natuurlijk toch echt 2 kilo lichter).
Nu, 12 jaar verder, is het frame nog even strak en direct als toen ik de fiets kocht. Er zitten inmiddels nieuwe wielen in (Mavic Cosmic) en ik bleek toch lekkerder bergop te rijden met een een compact cranckstel; 36 x 29 is nu mogelijk.

Nee, een echte klassieker is dit misschien nog niet, al is er natuurlijk vrijwel niemand meer die nog op stalen frames rijdt. En het feit dat er een speciale website gewijd aan de Columbus Max frames zegt ook wel iets over het liefhebbers-potentieel. Ik doe deze fiets in ieder geval niet meer weg.
De winkel van Brands is er niet meer. Jammer, want ik had nog best eens graag met “de oude Brands” willen kletsen over wat hij me toen geleverd heeft – hij blij dat -ie toch nog van dat malle ding af kwam, en ik – met enige vertraging – blij met een unieke fiets die heerlijk rijdt, scherp stuurt, verdomd direct is als je een sprintje trekt en als een blok op de weg ligt bij afdalingen. De framebouwer heb ik wel achterhaald, en van hem vernam ik dat het bouwjaar van de fiets rond 1997 moet zijn geweest – de fiets heeft dus 4 jaar onverkocht in de winkel gehangen…. Is bj 1997 klassiek genoeg voor deze site?

Het zit overigens in de familie, die voorliefde voor stalen frames. Mijn broer fietst (veel harder dan ik) op een stalen Gios. Op deze foto staat mijn Brands naast een aluminium Gios, die het niet haalt bij zo’n mooie sierlijke stalen.

Meer klassiekers van liefhebbers
Meer informatie over Brands