De Van Tuyl racing feather van Peter, deel 3
Peter stuurde ons al een eerste bericht over zijn fiets, en een update die we ook publiceerden en een tweede update die een beetje bleef liggen in ons digitale postvak. Maar bij het opruimen dook het op, we hebben het afgestoft en hierbij alsnog, hoe het verder ging met Peters Van Tuyl.
Mijn Racing Feather en ikzelf hebben de zomer inmiddels weer achter ons gelaten, de dagen worden korter en het aantal kilometers in het donker wordt meer.
De Alpe d’Huez hebben we ook weten te bedwingen in een tijd van anderhalf uur, nog lang geen Pantani maar goed, die had ook het voordeel van een gestroomlijnder hoofd. Ik was er tevreden over en verder alle toeschouwers (alle 3) langs de kant ook dus wat wil je nog meer.
De Racing Feather heeft inmiddels toch wel weer wat gedaante verwisselingen ondergaan. Uiteindelijk heb ik met het oog op de toekomst toch maar de sprong in het diepe gewaagd en het stoute idee opgevat een ombouw naar 10-speed te doen. Die is inmiddels achter de rug en verdraaid, het werkt ook nog.
Eerst begonnen met een setje systeem wielen (Shimano WH-R600) van MP af te plukken om een start te maken. De wielen waren niet meer helemaal pico bello maar a la, je moet ergens beginnen. In de vakantie al eens een proefmontage gedaan met een aantal 10-speed wielen om te kijken of deze wel in de achtervork pasten en dat was geen probleem. Dus de wielen van het MP setje in de fiets gezet, nieuwe 10-speed commandeurs voorop gezet, 10-speed ketting, derailleurs afstellen en fietsen.
De problemen komen altijd uit onverwachte hoek (voor mij althans), de achter derailleur schakelde als een zonnetje maar aan de voorkant ging het minder. Bij het schakelen van groot naar klein bleef de ketting als het ware boven het kleine kettingwiel zweven, viel dus min of meer tussen de kettingbladen in en dit was alleen te verhelpen door achter naar een groter tandkransje te schakelen. Iets waar tijdelijk best mee te leven viel maar wat op den duur toch voor verbetering vatbaar is.
Dus wederom via MP een mooi splinternieuw Hollowtech (ze bedenken wat) crankstel bemachtigd en ingebouwd. Dat ging natuurlijk niet zonder de oude vierkante trapas te vervangen voor lagercups maar dan heb je ook wat. Een nieuwe voorderailleur had ik inmiddels ook al gekocht maar daar moest toch eerst nog het een en ander aan verbouwd worden voordat hij niet meer in het grote kettingwiel greep. Maar je staat er verbaast van wat het weghalen van een stukje staal op dit soort punten kan uitmaken. En ja hoor, ook aan de voorkant schakelt hij nu als een warm mes door de boter.
Het voortschrijdend inzicht leerde mij na 24 jaar dat ik toch het gevoel had iets te laag te zitten (het verstand komt met de jaren) dus ook nog een nieuwe en vooral langere zadelpen gemonteerd zodat mijn zitpositie ongeveer 2 centimeter om hoog is gegaan.
Door dit alles heeft de fiets dit jaar inmiddels wel een fikse upgrade ondergaan maar het resultaat is er dan ook naar, zodanig zelfs dat Peter heeft besloten om binnenkort de 1e wielerwedstrijd van zijn leven te gaan rijden, een tijdrit. Laagdrempelig overigens, maar toch!!!
Het enige dat nu nog authentiek is dat zijn het frame, zadel, remmerij, de achterderailleur en niet te vergeten… het zadeltasje. De inhoud daarvan is inmiddels ook aangepast aan de moderne tijd, ik ben overgestapt op CO2 patronen voor de pech onderweg. Iets wat ik achteraf bekeken veel eerder had moeten doen.
Dat niet iedere vernieuwing een verbetering is ben ik inmiddels ook wel achter, waar ikmet mijn oude wielen in 24 jaar nog nooit ook maar 1 spaak gebroken had, heb ik dat met de Shimano systeem wielen binnen ongeveer een maand voor elkaar gekregen. Een spaak gebroken in het achterwiel aan de aandrijfkant. Op zich nog tot daar aan toe, naar de fietsenmaker maar de spaak natuurlijk niet op voorraad, balen. Maar goed, moest besteld worden en in mijn jeugdig enthousiasme maar gelijk voor alle mogelijke plekken in de wielen 4 reserve spaken besteld, dat paard slaat mijn geen 2 maal. Maar vervolgens op internet gaan zoeken en erachter gekomen dat de spaken waarschijnlijk van goud gemaakt zijn want ze kosten inclusief nippeltje bij € 10,-. Dus bij de eerstvolgende gelegenheid mijn bestelling van 11 spaken maar weer ongedaan gemaakt en het gehouden bij de ene defecte spaak.
Wel had ik inmiddels een ander probleemsetje (scheur in velg) via MP op de kop getikt voor € 20, – waardoor ik nu reserve voorwiel, een reserve achternaaf en een stuk of 20 spaken met nippeltjes heb voor dat geld.
Daarnaast had ik ook al een setje nieuwe wielen besteld die nu onderweg zijn als het allemaal naar wens verloopt.
Mijn oude velg wilde ik graag opnieuw laten spaken met een nieuwe Ultegra 10-speed naaf erin zodat ik uiteindelijk ook nog weer mijn oude velgen gewoon kan gebruiken. De gevraagde fietsenmaker wil hier helaas niet aan, die vind de velg te slecht en verkoopt me liever een complete nieuwe set voor veel geld, iets wat hem dus inmiddels ook al een keer gelukt is.
Omdat ik alsnog mijn oude velgen weer in ere wil herstellen en het naar mijn mening nog wel meevalt met de slijtage heb ik het plan gevat om dan zelf maar een nieuwe naaf erin te gaan spaken. Dat klinkt nogal griezelig in het begin maar inmiddels ben ik zover dat het spaken als zodanig in mijn optiek gereduceerd is tot een half uurtje vrije tijd waarna het richten kan beginnen. Dat laatste zal nog best even lastig zijn maar als je het niet probeert dan leer je het nooit. En in 1e instantie leek het me op de goede manier van de spaken tussen de naaf en de velgen krijgen ook al een heel probleem en nu heb ik het gevoel dat dit niets voorstelt. Ik heb besloten mijn ‘linkse’ velg 3 x gekruist te gaan spaken dus ik ben al aardig los op de terminologie in de wielenspakers wereld. Het probleem zal wellicht ook nog even zijn om alle spaken op dezelfde spanning te krijgen maar de moderne techniek (geluidsmeting) moet me daarbij gaan helpen.
Een laatste project dat ik nog vergeten ben te noemen is de voorvork. Ook daarvan is een nieuw exemplaar onderweg zodat ik met de oude de boer op kan om die opnieuw te laten verchromen. De bedoeling is dan wel dat de oude voorvork weer gewoon terug komt in de fiets, de nieuwe vork is er dus alleen voor omdat het zonder zo lastig fietst.
Zo, volgens mij alles weer genoemd en beschreven. De volgende keer meer!
Na het verchromen de vork in de blanke lak laten zetten bij een autoschadebedrijf, gaat hij niet weer roesten !