De Germi van Wouter
Wouter stuurde ons foto’s van zijn schitterende Germi en een herkenbaar stukje over het nastreven van een steeds mooiere collectie. Hieronder zijn verhaal.
“Sinds een paar jaar houd ik mij pas echt bezig met stalen rossen. Ik heb vorig jaar de volgende fietsen gekocht en verkocht: Gazelle Champion Mondial 1976 wit met rood balhoofd, afgemonteerd met Suntour, Gazelle Champion Mondial Super 1987 met Campa Victory en delta remmen Gekocht voor 100 euro (!) NOS (New Old Stock) 81 Raleigh Ti Team Suntour, Koga FullPro Dura Ace EX 1982, Gazelle Champion Mondial Jubilee 1992, RIH Super Course uit eind jaren 50, RIH Model Campagnolo uit de jaren 70, Zieleman frame uit begin jaren 60 waarvan Ko Zieleman dacht dat hij hem niet had gemaakt (een halve dag nadat ik hem had verkocht kreeg ik door een tip via een forum het vermoeden dat het toch echt wel een echte Zieleman is..)
Ik heb na een jaar oriënteren besloten om mij te gaan richten op racefietsen gebouwd door Amsterdamse framebouwers uit de vroege jaren tot en met jaren 70. Dit omdat ik er achter kwam wat een mooie historie van framebouwen er is in de hoofdstad. Tijdens de tributerit bij het afscheid van RIH uit de Westerstraat en de rertorit in Amerongen werd ik pas echt geprikkeld toen ik al die schitterende oude fietsen zag en die enthousiaste mensen die zich bezig houden met oud staal.”
Toen volgde Wouter zijn eerste Jasper Bouma fiets. “Mijn Cycles Jabo Sport ,Model Campagnolo (een hele mond vol, veel fietsen uit die tijd hadden als typenaam Model Campagnolo) heb ik in november 2012 gekocht in Haren, Groningen. Fiets heb ik voor €125 gekocht van een mijnheer uit Haren die hem weer 35 jaar daarvoor had gekocht van een amateur uit Groningen.
De fiets komt in alle waarschijnlijkheid uit 1963-1964. Fiets is mooi afgemonteerd met onder andere een Stronglight trapas, Universal remmen, Brooks zadel en Campagnolo hoge flens naven en Campagnolo 1e generatie Record derailleur.
Vorige gebruiker heeft de fiets een tijd gebruikt als middel om te revalideren van een ongeluk. Hij heeft de fiets alleen niet goed onderhouden. De fiets heeft naar mijn mening te veel geleden van de omstandigheden. Het chroom van de voorvork is compleet kapot en het chroom op de achtervork heeft zwarte pitjes. Daarbij is de lak erg beschadigd. Op hele fiets maar vooral op de zitbuis zitten de meest mooie transfers, waarschijnlijk ontworpen door de heer van Klinkum (is er bezoeker van deze site die meer weet over hem?) Mijn transfers zijn echter ook erg gehavend en ik ben niet goed in het werken met modelverf of airbrush.”
Inmiddels heeft Wouter, omdat hij toch liever iets minder restauratiewerk omhanden heeft, verkocht aan Bart. En dat maakte ruimte voor de Germi waar het hier uiteindelijk toch om gaat. Wouter vervolgt:
“Mijn Germi uit 1965 is mijn 2e door Jasper Bouma gebouwde fiets. Mijn eerste vond ik te mooi om over te spuiten en te gehavend om op te rijden. Bart heeft zich er nu gelukkig over ontfermd, alhoewel het mij een half jaar heeft gekost om er afstand van te doen. Qua bouw vind ik de frames prachtig. Waanzinnige mooie nervex lugs met verchroomde vorken. Het is een klassiek frame met een vrij hellende voorvork voor een tamelijk comfortabele rit. Wat echter briljant is aan mijn fiets is de staat van de originele lak, transfers, chroom en biezen. Dat zie je niet zo vaak zo goed ongerestaureerd. Daar ben ik vooral erg blij mee. Misschien ga ik deze winter nog de kleine plekjes laten bijwerken en het hele frame verzegelen met blanke lak. De lak zit er namelijk zo dun opgezet at toen er een stickertje op werd gedaan de lak er af kwam.
Daarbij is het ook een zeldzamere fiets dan een RIH. Rene Rosendahl vertelde mij dat Jasper Bouma vanuit huis werkte in een bovenwoning en dat de showroom zijn huiskamer was. Dat is toch iets anders dan in de Westerstraat. RIHs waren toentertijd het summum waar ieder jongetje van droomde, vandaar dat die fietsen ook zo veel oude zijn bewaard. Helaas is dat in mindere mate het geval met de fietsen die door Jasper Bouma zijn gebouwd, terwijl de door hem gebouwde frames minimaal net zo goed waren.”
De foto’s van Wouter zijn Germi zoals hij was bij aankoop vinden jullie hieronder
Grenzeloos mooie fiets. Dat doe je goed Wouter!
Pracht fiets Wouter! Alleen dat idee van die blanke lak moet je echt laten varen hoor. Koesteren in originele staat!
Hi John, ben inmiddeld daar ook al van bijgekomen. Werd alleen beetje gek toen ik zag hoe snel hete eraf ging. Vroeger werd het er gewoon erg dun op gezet. daar kwam ik als volgt pijnlijk achter… Ik had namelijk geen TA extractor voor de crank. hij liep iets te stroef. Toen heb ik hem naar iemand gebracht (ga geen namen noemen aangezien ik nog al op deze mijnheer ben gesteld). Hij hing er met een plakbandje een kaartje op. Ik vertelde hem nog doe s.v.p. super voorzichtig met de lak. De volgende dag trok hij dat kaartje er van af en toen kwam er een stuk lak vanaf. Begon nog net niet te janken.
je kan me alles nvragen over de germi fiets en evt jabo
Beste Gerrit, ik ben sinds kort in het bezit van een Germi racefiets, ik zou er graag meer van willen weten. Zou ik wat foto’s kunnen toesturen?
Dag Gerrit, ben wel benieuwd naar verhalen van je! Misschien leuk om een keer eens langs te komen met deze fiets.
Met vriendelijker Groet, wouter
Wouter wat leuk om te horen dat je de door mijn vader gebouwde frame,s zo mooi vind.
Hoi Gerrit ook leuk om jou op deze site te treffen gr.Sonja
Mijn eerste bouwfiets ontstond in 1983 in de Kometenstraat in Hilversum, een koningsblauwe Germi compleet afgemonteerd met Campagnolo Record, geassembleerd door Ruud. Tijdens ritten in het buitenland (Luik-Bastenaken-Luik, Parijs-Roubaix, Ronde van Corsica, Ronde van Zuid-Engeland) heb ik er altijd goede sier mee gemaakt. Ik heb een kleine 10 jaar op de fiets gereden, ingeruild, de volgende weer ingeruild, en weer ingeruild, inmiddels zijn we dus 31 jaar verder. En het leuke is dat ik nu rijdend op een van mijn klassieke Italianen (Alan, Torpado, Maino, Legnano, jaren 50 en 60) altijd op zoek ben naar het Germi gevoel van de jaren ’80: duwend op de pedalen op een (hoewel staal) superlicht rijdende fiets, terwijl de Campagnolo derailleur fluisterend en zacht ratelt. Eigenlijk staat de Germi aan de basis voor mijn passie voor Italiaanse racefietsen.
En mijn koningsblauwe Germi zelf: die ging naar een goede vriend, vervolgens naar zijn vriendin, die gingen scheiden en toen kwam de Germi toch weer bij hem terug. Vorig jaar kwam hij bij mij langs, hij had het Germi frame (zonder onderdelen dus, zwaar beschadigd) als cadeau meegenomen. Het koningsblauwe frame heeft z’n laatste rustplaats bij mij gevonden, voor opbouw is het beestje te zwak en afgetakeld. Standbeeld in de achtertuin zou eigenlijk de beste optie zijn.