Jean-Pierre “Jempi” Monseré (Roeselare, 8 september 1948 – Lille (België), 15 maart 1971)

Jean Pierre en Giovanni Monseré (Foto: Marcel Segessemann)

Vandaag even geen artikel over een fietsmerk maar een kort verhaal over het te korte leven van een groot talent. Het is namelijk exact veertig jaar geleden dat het Vlaamse wielrennen één van haar grootste beloften, Jean-Pierre “Jempi” Monseré, verloor door een noodlottig ongeval.

In september 1969 werd hij profrenner en een maand later won hij al als 21-jarige debutant de prestigieuze Ronde van Lombardije. Volgens velen was hij een completere renner dan Merckx en hij was samen met zijn goede vriend en ploegmakker Roger De Vlaeminck de grote belofte voor het Vlaamse wielrennen.

Omdat hij ook al direct indruk maakte op het nationaal kampioenschap mocht hij mee naar het WK in Leicester dat 16 augustus 1970 gereden werd. Niet iedereen snapte de keuze voor de jonge en onervaren Monseré. Er was in die tijd ruime keuze aan goede ervaren renners in België. Toch bleek de keuze voor Monseré de juiste, hij ging mee met iedere ontsnapping en reed gecontroleerd. Hij belandde uiteindelijk in een kopgroep met Leif Mortensen (die hem een jaar eerder bij het WK voor amateurs nog had geklopt), Felice Gimondi, Leslie West, Charly Rouxel en Alain Vasseur. Naar verluid bood Gimondi hem tijdens de koers een aanzienlijk bedrag in ruil voor de overwinning. Maar Monseré was eerzuchtig, wist dat hij goede benen had en wilde voor eigen kansen rijden. In de laatste kilometer op het circuit van Mallory Park demarreerde hij uit de kopgroep en won afgemeten het Wereldkampioenschap.

De vreugde over Monseré’s kampioenschap is echter van korte duur. Zijn vader Achiel, een hartpatiënt, was meegegaan naar Leicester en had de overwinning van zijn zoon goed gevierd. Zijn gezondheid verslechterde na de zege van zijn zoon en alle opwinding en emoties zijn hem waarschijnlijk fataal geworden. In de vroege ochtend van 10 september, amper drie weken na de wereldtitel van zijn zoon, werd hij onwel. Men bracht hem nog naar het ziekenhuis maar daar kon men enkel nog zijn dood vaststellen.

Op maandag 15 maart 1971 rijdt Monseré in zijn regenboogtrui een koers in Retie. Het is een kleine wedstrijd ter voorbereiding op Milaan-San-Remo, 4 dagen later. Hij had zich halverwege de koers laten terugzakken naar de laatste plaats in de kopgroep. Op het moment dat hij even achterom kijkt slaat het noodlot toe. Monseré botst met een vaart van 45 kilometer per uur tegen een auto en is op slag dood. Op de plaats van het ongeluk op de weg van Lille naar Gierle is voor Monseré een monument opgericht.

Veertigduizend mensen woonden zijn begrafenis bij. Zijn ploeggenoten van de Mars-Flandria wielerploeg onder wie een jonge Joop Zoetemelk, Noël Foré, Roger en Eric De Vlaeminck Paul in ’t Ven en Jaak De Boever en ploegleider Albéric (Briek) Schotte begeleidden hem naar zijn laatste rustplaats.

In 1976 kwam de zevenjarige Giovanni Monseré, het zoontje van “Jempi”, ook om het leven nadat hij op zijn racefietsje werd geschept door een auto. Hij droeg die dag een klein model van zijn vaders wereldkampioenschapstrui en zat op het racefietsje dat hij voor zijn eerste communie had gekregen van Freddy Maertens.

Saillant detail, de dag dat Monseré wereldkampioen werd in Leicester, zondag 16 augustus 1970, was de geboortedag van Fabio Casartelli, de Italiaanse wielrenner die bij de afdaling van de Col de Portet d’Aspet tijdens de Tour de France van 1995 dodelijk ten val kwam.